ADHD-vrouwen en vriendschap

Dit is een van mijn favoriete mokken, omdat ik ‘m kreeg van mijn lieve vriendin Janneke. ADHD-vrouwen en vriendschap is een lastige combinatie, maar in deze vriendschap is het gelukkig nooit een probleem.

tastbare herinnering

Twee en een half jaar geleden gaven mijn man en ik een feest voor ons tienjarig huwelijksjubileum. Janneke vroeg ons wat voor cadeau wij van haar en haar dochters wilden hebben. En we vroegen een paar bekers. Niet dat onze bekers nou per se aan vervanging toe waren! Maar ik houd van de tastbare herinnering. Want weet je? Iedere keer dat ik deze mok gebruik, proef ik weer een beetje de liefde van die prachtige dag! Hoe fijn is dat?!

Ook denk ik hierdoor elke keer even aan onze vriendschap. En gek genoeg is dat belangrijk voor een ADHD-brein, want of je het wil of niet, bij ADHD-vrouwen en vriendschap is het meestal “uit het oog, uit de agenda” (let op: niet “uit het hart”!). Ook al denk je vaak genoeg aan iemand; even te bellen, of een berichtje sturen, dat vergeet je vervolgens weer. Eerlijk gezegd heb ik ook niet veel vriendschappen. Daar heb ik in mijn hoofd niet zoveel ruimte voor denk ik. Want met vriendschappen komen naast fijne momenten, ook verplichtingen.

Bij de meeste ADHD-vrouwen is het “uit het oog, uit de agenda”

slechte vriendin?

Gelukkig kent Janneke mij al een tijdje; onze oudste dochters zaten jaren geleden bij elkaar in de kleuterklas en ook onze andere dochters zijn van dezelfde leeftijd. Samen met onze meiden hebben we heel wat speel- en thee-afspraakjes gehad. Janneke weet van mijn ADHD-brein en dat ik soms vergeet contact te leggen. Ze weet dat ADHD-vrouwen en vriendschap soms een lastige combi zijn, hoe zeer ik het ook anders zou willen! Ze vindt het ok, ze heeft mij alle ruimte in onze vriendschap.

Ze zal nooit aan me trekken of zeggen ‘jij laat ook nooit wat van je horen’. Al horen we twee of drie maanden niets van elkaar, dan is het ook prima. Ik voel me bij haar nooit schuldig en vraag me nooit af of ik een slechte vriendin ben. Ik ben oprecht blij dat dit onze vriendschap niet in de weg staat, want de keren dat wij elkaar wel zien zijn zo waardevol. Ik zou die niet kunnen missen. Zelfs de toneelstukjes van onze dochters, die we al jarenlang verplicht moeten doorstaan, zou ik niet willen missen!

Hoe is dat bij jou? Gaat het je makkelijk af om vriendschappen te onderhouden? Of heb jij daar ook wat moeite mee?