Pippi Langkous-sokken

Vol afgrijzen kijken mijn dochters me aan. “Mama, echt? Ga je op de foto met die sokken? Ze staan helemaal niet bij je rok.” “Eeeh, ja. Ik ga echt op de foto met deze sokken.” Ik kijk naar mijn sokken. Vrolijk gekleurde strepen; blauw, oranje, rood. Tja, een beetje Pippi Langkous is het wel, maar zo erg is het nu ook weer niet.

Vol afgrijzen kijken mijn dochters me aan. “Mama, echt? Ga je op de foto met die sokken?”

Graffitimuur

Het is prachtig weer en ik ben met respectievelijk drie dochters en twee hondjes in het parkje even verderop. De honden lopen los en zijn flink aan het ravotten. Vlak voor het parkje zien we een muur, waar de jeugd mag oefenen met graffiti. Supergaaf om te zien wat ze hebben gemaakt. Door de felle kleuren van de graffiti is het een heel vrolijk geheel en omdat ik op stap ben met generatie #overaleenfotovanmaken, dus dit moet het natuurlijk worden vastgelegd. Twee van de drie dochters trekken hun mobieltje tevoorschijn.

Terwijl de oudste een selfie maakt, doet de jongste alsof ze ook een mobieltje heeft en zet zogenaamd de hondjes op de foto. M’n middelste dochter van elf jaar wil later fotograaf worden en heeft een mooi idee in haar hoofd voor een foto. Ze geeft mij instructie om daar en daar te gaan staan. Ik sta klaar, helemaal in positie… maar dan…. ziet ze mijn sokken. Haar zusjes worden er bij geroepen en ze zijn het volledig met elkaar eens. Dit. Kan. Echt. Niet. “Oh ja, en die schoenen kunnen ook echt niet mam!”.

“Oh ja, en die schoenen kunnen ook echt niet mam!”.

Wasmand

Nou, met 44 jaar ervaring als eigenwijze ADHD-vrouw, kan het me echt niet schelen dat ik op een prachtige, zonnige dag, met gestreepte sokken en op groene gympen de honden uitlaat 😉 Bovendien vind ik het belangrijker dat mijn sokken schoon zijn, dan dat ze perfect passen bij de rest van mijn outfit. En aangezien de wasmand tijdelijk even overloopt (ook een ADHD-dingetje haha), ben ik allang blij, en trots op mezelf, dat ik schone sokken in de kast heb liggen. Met of zonder streepjes 🙂

Ik vind het een mooi staaltje moederschap; het goede voorbeeld geven, door me oprecht niet druk te maken over mijn sokken. Want mijn lieve dochters, die alle drie ook ADHD hebben, zullen nog vaak genoeg in hun leven meemaken dat hun keuze anders is, dan die van de meeste mensen. Zo gaat dat nu eenmaal met een ADHD-brein. Laat ik ze dan maar leren dat het prima is om te doen wat bij jou past. Of dat nou effen sokken zijn, of gestreepte Pippi-Langkous-sokken!

Hoe zit dat bij jou? Ga jij op straat met je Pippi Langkous-sokken? Oftewel: doe jij wat je zelf wil? Of kies je toch anders?

PS de link naar de Pippi Langkous-sokken is een affiliate link van Bol.com. Dat betekent dat ik er commissie voor krijg als je deze sokken koopt. Dat was niet de insteek van dit blog, maar toen ik zag dat er echte Pippi Langkous-sokken bestaan, vond ik het wel leuk om die er bij te zetten 🙂